, ważne jest, by "klapsowany" wiedział, dlaczego, za co "klapsujący" 
to jestem jak najbardziej za, przy czym sprawa tyczy się również tylko osób zrównoważonych psychicznie 
Pozdrawiam. P.S. Bardzo chętnie "oklapsuję" potrzebującą, pełnoletnią przedstawicielkę płci pięknej Rodzice powinni naśladować Jehowę także w obchodzeniu się z dziećmi, zwłaszcza gdy potrzebują one skarcenia.
Jak Jehowa postępował z ludźmi?
“Jehowa ostrzegał Izraela i Judę", by ich mieszkańcy zawrócili ze złych dróg, oni jednak “swoje karki czynili twardymi" (2 Królów 17:13-15).
Izraelici wręcz “próbowali go obałamucić swymi ustami, a językiem swym próbowali go okłamać".
Wielu rodziców może odnosić wrażenie, że dzieci czasem właśnie tak postępują. Izraelici “wystawiali Boga na próbę", sprawiali Mu ból, tak iż cierpiał. Ale Jehowa “był miłosierny; zakrywał przewinienie i nie sprowadzał zguby".
Jehowa nawet prosił Izraelitów: “Chodźcie więc i uporządkujmy sprawy między sobą (...) Chociażby wasze grzechy były jak szkarłat, zostaną wybielone jak śnieg" (Izajasza 1:1
.
Wina nie leżała po stronie Jehowy, a mimo to zachęcał buntowniczy naród do uporządkowania spraw. To naprawdę piękny wzór, który rodzice mogą naśladować w kontaktach z dziećmi!
W razie potrzeby z szacunkiem należy wysłuchiwać, co mają w danej kwestii do powiedzenia, oraz pomóc im zrozumieć, dlaczego powinny się zmienić.
Oczywiście dzieci niekiedy wymagają surowego upomnienia. Rodzice nie powinni przecież upodobnić się do Helego [Czy wiesz kto to?], który 'swych synów darzył większym szacunkiem niż Jehowę'.
Ale i w takich sytuacjach dzieci powinny dostrzec, że karcenie wypływa z miłości.
Muszą odczuwać, iż rodzice naprawdę je kochają. Paweł usilnie zachęcał ojców:
“Nie drażnijcie swych dzieci, ale je wychowujcie, karcąc je i ukierunkowując ich umysły zgodnie z myślami Jehowy" (Efezjan 6:4).
Chodzi więc o to, że gdy ojciec daje wyraz władzy rodzicielskiej, powinien szanować godność dzieci i nie rozdrażniać ich nadmierną surowością. Branie pod uwagę godności dzieci na pewno wymaga od rodziców czasu i wysiłku, ale owoce tego są warte wszelkich ofiar.
Szanowanie członków rodziny nie ogranicza się do żony i dzieci.
Japońskie porzekadło mówi: “Gdy się zestarzejesz, słuchaj swych dzieci".
Przysłowie to uwypukla myśl, że sędziwi rodzice powinni pamiętać o granicach swej władzy oraz uwzględniać zdanie dorosłych dzieci.
Wysłuchiwanie ich, a tym samym szanowanie, jest zgodne z Biblią. Dzieci zaś nie mogą traktować lekceważąco członków rodziny w podeszłym wieku.
W Księdze Przysłów 23:22 czytamy: “Nie gardź swą matką-tylko dlatego, że się zestarzała".
Król Salomon postąpił zgodnie z tymi słowami i okazał szacunek swej sędziwej matce, Batszebie, gdy przybyła do niego z prośbą. Polecił ustawić dla niej tron po swej prawicy, a potem wysłuchał, co ma do powiedzenia (1 Królów 2:19, 20).
Czyż nie lepsza to lekcja wychowania od Twoich mądrych książek.
A tu jeszcze wchodzi w grę autorytet Boga.
Czy Go zlekceważysz?
"Kto powstrzymuje swą rózgę, nienawidzi swego syna, ale miłuje go ten, kto go dogląda z karceniem"(Przysłów 13:24).
"Rózga i upomnienie udzielają mądrości; lecz chłopiec puszczony samopas będzie przynosił wstyd swej matce"(Przysłów 29:15).
"Nawet gdy chodzę doliną głębokiego cienia,
nie boję się niczego złego,
bo ty jesteś ze mną;
rózga twoja i twa laska — te mnie pocieszają"(Psalm 23:4)..
yeti - 2006-12-12, 17:23
Temat postu:
Oczywiście, że można wychować dzieci "bezstresowo", wystarczy spojrzeć na "Supernianię". Pytanie tylko: czy takie dziecko, kiedy ujrzy już ten nasz piękny świat, pełen stresów, nie dozna trwałego szoku
Myślę, że nie ma nic złego w klapsie. Kiedy myślę sobie, że za kilkanaście lat mam odnosić wyjącego bachora po sto razy na poduszkę, żeby spełnił karę, stwierdzam że wychowanie bezstresowe jest błędem. Dziecko nie ma stresu, a rodzic dostaje nerwicy. W innym przypadku te siły są rozłożone
Archangel - 2007-01-02, 19:25
Temat postu: