Znalezionych wyników: 23

Tu się zgadzam Smile

masz rację.

Sztuka? Sztuka wysoka to to co wyzwala w nas emocje i bezpośrednio przemawia do nas sprawia, że przenosimy się oczami wyobraźni na inne obszary, albo płaczemy ze wzruszenia. Sztuka niska w mym przekonaniu to taka, która nie wywołuje u mnie takich emocji. Dodał bym jeszcze pojęcie sztuki pośredniej więc takiej względem której jestem obojętny i określił bym ją mianem dobrej ale czy prawdziwej? Tak samo coś co dziś mogę nazwać sztuką za tydzień może upaść do miana tej sztuki obojętnej, choć do tej pory mi się tak nie zdarzyło. W życiu jednak wszystko jest możliwe.

Czy takim punktem materialnym może stać się przestrzeń? Jeśli Jaś na tablicy napisze przestrzeń stworzy materię i ludzie co będą widzieli? Odp: napis na tablicy Laughing

a co sobie wyobrażą? Wyobrażą sobie przestrzeń czy próżni nie widać? A właśnie że widać bo widać to pomieszczenie czy miejsce a nie można powiedzieć że coś co jest widoczne nie istnieje a skoro istnieje to musi istnieć. W środku tego czegoś też się więc coś znajduje bo to co widzialne więc i określane jako pewien obszar zamknięty nie może nagle nie istnieć i stanowić nic. hehe przelewam z pustego w próżne myśli by może wyjść z błędu a może postrzec inaczej to co zdaje się albo zdawać się może oczywiste.

Czy ja wiem? Jeśli zobaczy jak żyją inne dzieci jak np: mama odprowadza je do szkoły czy do domu albo przywozi śniadanie to takie dziecko tego nie widzi? Czy jeśli pójdzie do kolegi co zaprosi go czy ją na urodziny i zobaczy radość taką uczciwą z tych urodzin wróci do domu i dostanie np: pasem to nie zrozumie różnicy? Wiem skrajny przypadek, ale no tak czasem bywa...

Przyjaźń istnieje tylko nie zawsze umiemy ją dostrzec a i nie każdy umie ją okazać drugiej osobie. Chłopak może bać się zaprzyjaźnić z dziewczyną, z obawy błędnych pomówień o np.: bliższy kontaktach. To oczywiście tylko przykład i nie stanowi w żadnym razie reguły. Ktoś inny może się obawiać nazwania „koleżeństwa z kumpelą, kumplem” przyjaźnią w obawie z doświadczenia, że nie zawsze druga osoba uznaje nas tak samo za przyjaciela. Kiedy indziej obawa dotyczy kopniaka, jakiego można dostać, jeśli kogoś uzna się za osobę zaufaną, dlatego słowo przyjaźń zanika z codzienności na łamach życia współczesnego społeczeństwa.

Wolność istnieje, ale tylko w snachi i myślach bo "wolne są od cła".

Tak sobie myślałem czy próżnia istnieje? W laboratoryjnych pomieszczeniach przecież jest? A własnie, że nie bo zawsze coś jest nigdy nie ma tak by w pomieszczeniu nic nie było. Zawsze jest obszar więc nie ma próżni. Nie wiem czy dobrze zamieściłem to zagadnienie w dobrym dziale, jeśli się pomyliłem przepraszam.

Jeśli rodzice nie będą kochali swojej pociechy i stanie się ono znamieniem obowiązku wywartego przez społeczną presję to niech sobie i dziecku darują męczarnię. Rodzic musi poczuwać chęć do posiadania pociechy inaczej dziecko z wiadomych przyczyn to wyczuje. Jeśli ma całe życie cierpieć z tego powodu i widzieć, że każdy jego krok, gest czy wyjazd na kolonie jest efektem łaski czy obowiązku rodzica to współczuję. Ja dziecka nie planuje z zupełnie innego powodu ;]

Ja znam inną organizacje powiązaną osobą jednego władcy hehe a mówią na niego "Ojciec Chrzestny" i cała "Rodzina Radia Maryja".

Wiem wiem jestem ignorantem i paskudnikiem, ale ostatecznie pozwolę sobie przeanalizować coś troszkę po swojemu sięgając do Chin. Wytłumaczę się antychrystem w wierze katolickiej (anti- przeciw, christos- pomazaniec). Pierwszym antychrystem był Antioch IV Epifanes, wzorzec niegodziwca. Ja też jestem takim niegodziwcem, choć troszkę mniej szkodliwym i raczej poszukującym niż działającym na szkodę. Czułbym niedosyt i smutek gdybym tego tak nie napisał. Taki już ze mnie dziwak i ignorant.

Zagłębmy się z Hundunem (mitologia chińska) w wielką przestrzeń. W wielką dziurę Chaosu (zamiennik imienia Hunduna). Przejdźmy w interpretację stworzenia świata w traktacie filozoficznym Zhuangzi (autor żył 369-286 przed Chrys). Hundun, jako władca Środkowego Oceanu tworzył trójkącik z Shu (Gwałtowny, Ocean Południowy) i Hu (Porywczy, Ocean Północny). To było tak:

„Gwałtowny z Porywczym spotykali się czasem na ziemiach Chaosu, który ich gościnnie podejmował. Obaj, zamyślając wynagrodzić Chaosowi jego łaskawości, powiedzieli sobie <<wszyscy ludzie mają po siedem otworów, żeby widzieć, słyszeć, jeść i oddychać. Jeden Chaos nie ma żadnego otworu. Spróbujmy mu je wywiercić!>> Codziennie wiercili po jednym otworze. Po siedmiu dniach Chaos umarł.”

W Chinach Bóg nie mógł być bezosobowy w końcu zginął, a zginął działając wbrew swej naturze, ale nie naturze Hu czy Shu. Oni chcieli działać dla dobra Chaosu, jakoby zmieniać decyzję niebios przeciwdziałać spisanej Chaosowi naturze. W wierze Jehowy los człowieka i tak i tak jest zapisany, więc jak można starać się zmienić jego przeznaczenie? W końcu Bóg wybiera świadków i tych, którym niedane jest świadczyć. Gdyby wszyscy byli świadkami nie było by świadków, bo każdy by świadczył to samo, a tym samym świadek nie byłby świadkiem.

P.S:

Jedni Boga potrzebują w pewnej postaci innym wystarczy on w każdej istocie na ziemi, jako cząstka. Dla jednych konieczna jest wiara w cokolwiek by ich byt stawał się bardziej zrozumiały a śmierć nie była tylko procesem rozkładu. Dla jednych bogiem jest bóg dla innych miłość i szacunek do innych. W każdym razie wszystko sprowadza się do jednego mianowicie indywidualnej sfery świadomości jednostki, która jak słusznie Krytyk zauważył formowana jest względami społecznymi oraz indywidualną sferą poglądów kształtowanych wraz z wiekiem. Każdego człowieka należałoby, więc interpretować i rozważać osobno by określić czy bóg istnieje w jakimkolwiek znaczeniu w ramionach ludzkości. By tego dokonać jednak nie mamy szans. Gdyż, gdy jeden człowiek się rodzi to kolejny umiera. Tak samo obumierają twierdzenia a zradzają się nowe czasem wsparte na poprzednim wnioskowaniu z domieszką czegoś nowego. W każdym razie osiągniemy to, co chcemy posiadać. Szukając prawdy Boga obierzemy za prawdę własnego lecz tylko własnego „Ja” a nie "Ja" globalnego. Szukając miłości tak samo miłość spostrzeżemy za prawdę. Szukając prawdy za prawdę spostrzeżemy już tylko same słowo zapisane na karcie papieru, czy pulpicie monitora? Nie do końca, bo za prawdę uznamy to, co chcemy za prawdę uznać, więc to, co nas ostatecznie zadowoli cokolwiek by to nie było. Choć byćmożę nas ten pogląd troszeczkę ogranicza to nie zawsze musimy mieć tego świadomość. Jesteśmy, bowiem zadowoleni z tego, co nam dane z tego jak co postrzegamy nie możemy jednak pozwolić by wstrzymać myśli w procesie stagnacji i dlatego czasem warto chyba nauczyć się słuchać. Sami w końcu obierzemy natomiast czy to co słyszymy oznacza dla nas fakt czy tylko kolejne niepełne słowa między wierszami. Zawrówno w sprawie Boga jak i prawdy.

Przyznam racje, filozofia winna być obowiązkowa Very Happy

a religia hmm jeśli ma być w szkołach to niech występuje, ale każda inna wiara której nawet jeden wyznawca znajduje się w szkole tak by nie było dyskryminacji i propagowania jednolitych poglądów wtłaczanych do głowy, dzieciom i młodzieży bez względu na wyznanie. Powinny być też zajęcia z wielu religii uświadamianie, jakie przekonania, poglądy wizje, na czym polegają skąd się wywodzą i tak dalej by wychowankowie mogli sami wybierać swą drogę życia (zajęcia religijne moim zdaniem winny być nieobowiązkowe).

Opowiadanie Ut-napisztima (Epos Sumerów przetłumaczony na język Babilończyków i Asyryjski, odkryty przez George Smitha w 1872 roku) [epos, starszy od wiary "katolickiej"]

„I wszystko co było jasne, zniknęło w ciemności.
Brat brata nie zdołał poznać
I nie poznali się nawet mieszkańcy niebios.
Bogowie z trwogi przed potopem
Umknęli wspinając się do nieba boga Anu,
Gdzie jak psy przywarli się do ściany...
Sześć dni i sześć nocy szalały wichry i fale potopu,
Huragan zniewolił ziemię.
A gdy zaświecił siódmy dzień, zamilkły huragany.
Potop co srożył się niby armia wojowników, zelżał,
Morze uśmierzyło się ucichły złe wiatry, potop stanął u kresu.
Spojrzałem na morze i widzę, że jest spokojne
I, że cała ludzkośc utonęła w błocie.
Iły sięgały dachów sadyb.
Spojrzałem na świat na widnokrąg morza:
W odległości dwustu miar wychnęła wyspa.
Arka osiadła na górze Nasir,
A góra Nasir uchwyciła arkę i nie dała jej odpłynąć...
Skoro nastał siódmy dzień,
Zwolniłem gołębia, puściłem go w świat,
a on poszybował w dal i powrócił.
Zwolniłem jaskółkę puściłem ją w świat,
A ona śmignęła w dal i powróciła.
Wróciła dlatego, bo nie miała gdzie spocząć,
Zwolniłem kruka puściłem go w świat,
A kruk płynął w dal spostrzegł, że woda opadła,
Począł się karmić płukać w wodzie, krakać i już nie wrócił.”

Źródło: Z. Kosidowski, Gdy słońce było bogiem, (rozdział „Najstarszy w dziejach poemat Egiptu”), s.52-53