Pierwsza antynomia czyst. rozumu mówi: że świat posiada początek w czasie. Na dowód Kant pisze: " jeśli bowiem przyjmiemy, że świat nie posiada początku w czasie, to aż do każdej danej chwili upłynęła wieczność, a tym samym upłynął nieskączony szereg następujacych po sobie stanów rzeczy w świecie*" A szereg niesk. nie moze byc własnie do konca doprowadzony ...
Ale nie jest to dla mnie jasne: Ja myślę, że może być do konca doprowadzony, bo ta nieskączoność sięga w przeszłość. Idąc w tył napotykamy nieskączony szereg zdarzeń. Więc ?
Pierwsza antynomia, która mówi, że że byt jest nieskończony - zarówno w przestrzeni, jak i w czasie jest paradoksem. Absurdem jest zdanie: “byt miał swój początek w czasie”, bo zawsze można spytać co działo się przed początkiem. Tak samo jeśli chodzi o absurdalność innego zdania: "świat jest nieskończony", bo gdyby świat był nieskończony nie mogłoby dojść do żadnego zdarzenia aktualnego, na przykład do mojej odpowiedzi na zadane pytanie Jacobiego . Zatem nieskończoność jest nieskończona. Zanim zatem doszłoby do chwili obecnej, musiałaby upłynąć nieskończona ilość chwil, przez które świat musiałby jakoś przebrnąć. Zatem nigdy do końca nie mógłby dopełnić się proces, który by doprowadził do stanu obecnego. Nieskończoność bowiem, jako nieskończona, nie mogłaby się zamknąć chwilą obecną. A więc, jeśli świat byłby w czasie nieskończony wszystko musiałoby się już zdarzyć nieskończenie wiele razy, ale czy można powiedzieć o nieskończoności, że jest? Przecież zawsze można dodać do tego co jest, jeszcze jedno, na przykład w matematyce możemy dodać do wymyślonej przez nas największej liczby jeszcze większą, choć nigdy nie zapiszemy takiej liczby, która zamknęłaby nieskończony zbiór liczb. Oczywiście w naszym życiu potocznym niespotykamy się z tymi wielkościami nieskończonymi, i samo pojęcie "nieskończoność" jest poza zasięgiem ludzkiego ujmowania. Dla niektórych "bóg" może być nieskończony, bo jego ujęcie jest poza naszym rozumowaniem, ale to, że jest poza naszym rozumowaniem nie może nas prowadzić do pewności jego nieskończoności. Jedno jest pewne napewno, przestrzeń i czas są podstawowymi składnikami naszego życia. Przestrzeń i czas, w której żyjemy nie ma granic i dlatego jest nieskończona, no bo jak moglibyśmy sobie wyobrazić nieskończoność przestrzeni i czasu? Ano, tak samo jak i nieskończoności która jest. To jest właśnie paradoks, który występuje w naszej codziennej egzystencji i może nas prowadzić tylko do refleksji...
_________________ O czym nie potrafi się mówić, o tym trzeba milczeć !
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Możesz załączać pliki na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
. Zatem nieskończoność jest nieskończona. Zanim zatem doszłoby do chwili obecnej, musiałaby upłynąć nieskończona ilość chwil, przez które świat musiałby jakoś przebrnąć. Zatem nigdy do końca nie mógłby dopełnić się proces, który by doprowadził do stanu obecnego. Nieskończoność bowiem, jako nieskończona, nie mogłaby się zamknąć chwilą obecną. A więc, jeśli świat byłby w czasie nieskończony wszystko musiałoby się już zdarzyć nieskończenie wiele razy, ale czy można powiedzieć o nieskończoności, że jest? Przecież zawsze można dodać do tego co jest, jeszcze jedno, na przykład w matematyce możemy dodać do wymyślonej przez nas największej liczby jeszcze większą, choć nigdy nie zapiszemy takiej liczby, która zamknęłaby nieskończony zbiór liczb. Oczywiście w naszym życiu potocznym niespotykamy się z tymi wielkościami nieskończonymi, i samo pojęcie "nieskończoność" jest poza zasięgiem ludzkiego ujmowania. Dla niektórych "bóg" może być nieskończony, bo jego ujęcie jest poza naszym rozumowaniem, ale to, że jest poza naszym rozumowaniem nie może nas prowadzić do pewności jego nieskończoności. Jedno jest pewne napewno, przestrzeń i czas są podstawowymi składnikami naszego życia. Przestrzeń i czas, w której żyjemy nie ma granic i dlatego jest nieskończona, no bo jak moglibyśmy sobie wyobrazić nieskończoność przestrzeni i czasu? Ano, tak samo jak i nieskończoności która jest. To jest właśnie paradoks, który występuje w naszej codziennej egzystencji i może nas prowadzić tylko do refleksji...
