[Archangel]

Ostatnimi czasy popularne stają się rozważania dotyczące eutanazji... Czy jesteście jej zwolennikami? Nie mam w pełni sprecyzowanych poglądów dotyczących tego tematu, są argumenty za i przeciw które mnie przekonują... Zgadzam się z tym, że każdy ma prawo decydować o momencie swojej śmierci, gdy cierpienie jest tak ogromne, ze nawet leki przeciwbólowe nie pomagają człowiek powinien mieć możliwość świadomego zakończenia swojego życia... ale z drugiej strony przyznaje rację osobom twierdzącycm, że w momencie bólu człowiek nie do końca może być poczytalny, że w innym momencie mogłby nie dokonać tego samego wyboru. Zastanawiam się czy nie byloby tak, ze osoby stare, samotne, odrzucone przez rodzinę nie chciały by śmierci... czy nie byloby sytuacji że rodziny namawialyby te osoby do takowej decyzji... Nie jestem w stanie powiedzieć też jaka bylaby moja reakcja na decyzję o eutanazji kogoś z moich bliskich.... bo przecież ich zycie wiąże się w pewnym sensie z moim życiem... Zastanawia mnie też czy w takiej sytuacji w ogole można mówić o instynkcie samozachowawczym człowieka... pragnieniu zycia.... A jakie jest Wasze zdanie?

[ByRkOff]

nom ladnie to opisales. Jezli chodzi o sam fakt eutanazji to jak dlamnie powinien byc kwestionariusz [zgadzam sie na eutanazje w momencie gdy moje cialo bedzie bardzo przypominalo rosline doniczkowa:P, albo prosto niezgadzam sie, i tyle], podpisuejsz za zycia[gleboko wczesniej sam tylko sie zastanawiajac] i w wypadq ewentalnym jezeli zeczywiscie jest potzrebna decyzja, lekaz patrzy na kwestionariusz nom i ma odpowiedz, niedal bym swojego zycia w inne rece jak tylko swoje, sam sobie bede panem i wladca
nikt niepowinien za nas samych decydowac naszych dalszych losow, wiem ze to czasmi niemozliwe nom ale niektorymi losami mzoemy sami pokierowac...
takie to moje male zdanie ..... [milego poniedzialq zycze]

















-=][Eru][=-

[Archangel]

[JaRush]

Temat był, jest i będzie zawsze problematyczny. Jest dużo "za" i dużo "przeciw" - i w jednym i w drugim przypadku kierują nami przesłanki humanitarne. Nie jestem zwolennikiem odbierania życia nawet molowi, ale każdy jest kowalem swego losu, nie licząc nieszczęśliwych wypadków możemy zadbać o własne zdrowie i cieszyć się nim do końca naszego (w takim wypadku) długiego żywota. Jeśli jednak stanie się tak, że żyjemy z perspektywą wanny gipsowej, łóżka, nieświadomości, bądź dozgonnego bólu, to czyż prośba o ukrócenie naszych cierpień nie będzie raczej wyciągnięciem dłoni do samobójcy niż wypchnięciem go z okna? Poza tym człowiek cierpiący fizycznie to nie samobójca, raczej męczennik NIE z wyboru, a samobójcą kierują jednak troszkę inne bodźce. Sam już nie wiem, po prostu głośno myślę... W każdym bądź razie nigdy nie chciałbym się znaleźć w położeniu osoby, która wołanie o taki rodzaj pomocy słyszy. Dbajmy o swoje zdrowie. Pozdrawiam.

Temat był, jest i będzie zawsze problematyczny. Jest dużo "za" i dużo "przeciw" - i w jednym i w drugim przypadku kierują nami przesłanki humanitarne. Nie jestem zwolennikiem odbierania życia nawet molowi, ale każdy jest kowalem swego losu, nie licząc nieszczęśliwych wypadków możemy zadbać o własne zdrowie i cieszyć się nim do końca naszego (w takim wypadku) długiego żywota. Jeśli jednak stanie się tak, że żyjemy z perspektywą wanny gipsowej, łóżka, nieświadomości, bądź dozgonnego bólu, to czyż prośba o ukrócenie naszych cierpień nie będzie raczej wyciągnięciem dłoni do samobójcy niż wypchnięciem go z okna? Poza tym człowiek cierpiący fizycznie to nie samobójca, raczej męczennik NIE z wyboru, a samobójcą kierują jednak troszkę inne bodźce. Sam już nie wiem, po prostu głośno myślę... W każdym bądź razie nigdy nie chciałbym się znaleźć w położeniu osoby, która wołanie o taki rodzaj pomocy słyszy. Dbajmy o swoje zdrowie. Pozdrawiam.

[Archangel]

[Czulu]

Archangel, prezentowane przez Ciebie rozumowanie w pierwszym poscie to takie bledne kolo. Wychodzisz bowiem ad hoc z zalozenia ze wlasne zycie jest dla kazdego wartoscia nadrzedna, i nawet jesli pod wplywem pewnych bodzcow w danej chwili ktos chce sobie je odebrac, to "nie ma racji", bo w innych warunkach decyzja bylaby inna. Sadze ze takie rozumowania jest bledne, bo kazdego z nas determinuja okolicznosci w jakich zyjemy, i kazda decyzja jaka podejmujemy wiaze sie z czynnikami jakim podlegamy wlasnie w chwili jej podjecia. Stad rozumowanie ze ktos komu na skutek raka rozpuszczajacego mozg podejmuje "bledna decyzje" jest rownie bezsensowne jak twierdzenie ze ktos kto chce zyc popelnia blad bo gdyby byl w powyzszej sytuacji popelnilby samobojstwo. Osobiscie sadze ze czlowiek bedac kowalem wlasnego losu, ma pelne prawo do odebrania sobie zycia, pod warunkiem ze jest to decyzja w pelni swiadoma i skonsultowana z miarodajnymi "osobami trzecimi".

[Archangel]

[Czulu]

Archangel, patrz na moje ostatnie zdanie. Ja ma pelna swiadomosc ze 90% samobojcow, czyli takich ktorzy chca sie zabic z powodu dlugow, utraconej milosci czy kleski w zawodach
to ludzie chorzy, ktorym potrzebna jest pomoc specjalistyczna a nie kapsulka z cjankiem na recepte. Z drugiej strony, wedle mojego motta "nigdy nie jest tak zle zeby nie moglo byc gorzej, ale czasami jest tak zle ze juz nie moze byc lepiej", samobojstwo jest lepszym wyborem niz bezsensowne znoszenie katuszy nieuleczalnej choroby. Zwroc tez uwage ze w "dawnych czasach" poelnienie samobojstwa w niektorych sytuacjach uwazano za czyn honorowy lub nawet bohaterski, dopiero ostatnio ukuto poglad ze odebranie sobie zycia jest niezaleznie od kolicznosci oznaka slabosci i choroby umyslowej.

[Archangel]

[Czulu]

[Archangel]

[Czulu]

[Archangel]

[Czulu]

[Archangel]